نوروز در میان قرقیزها
 
شنبه 4 فروردين 1397برچسب:نوروز , قرقیزستان, :: 10:4 بعد از ظهر ::  نويسنده : علیرضا آیت اللهی Alireza Ayatollahi

 

آیین‌های بهاری درحوزه تمدنی «نوروز»-1

«نوروز» در میان قرقیزها؛ از پخت «ناروز کیژی» تا اسب‌سواری و مشاعره

 

به عقیده بزرگان قرقیز زمانی که نوروز به خانه‌های مردم قرقیزستان وارد می‌شود، تمام بیماری‌ها از کنار آنان عبور می‌کند و شادی و سلامتی جایگزین آنها می‌شود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در بیشکک، روز 21 ماه مارس را قرقیزها «ناروز» می‌نامند.

اگر در این روز پسر به دنیا بیاید، وی را «ناروزبای» یا «ناروز بیک» و اگر دختر باشد«ناروز» و «ناروزگل» نام گذاری می‌کنند.

همچنین اگر در این روز برف بیاید آن را فال خوب می‌دانند و حتی زیبایی دختر را در افسانه‌های قرقیزی با برف سفید نوروزی مقایسه می‌کردند، به این خاطر که معمولا برف ماه مارس نرمی و سفیدی ویژه‌ای دارد.

در این روز، هر خانواده، سفرهایی پهن کرده و روی آن خوراکی‌های مختلف می‌گذارند.

در آستانه نوروز، مردم خانه‌های خود را تمیز می‌کنند، بدهی‌های خود را پرداخت و با کسی که در نزاع هستند، آشتی می‌کنند زیرا به عقیده بزرگان، زمانی که نوروز به خانه‌های آنها وارد می‌شود، تمام بیماری‌ها، نارسایی‌ها و خرابی‌ها باید از کنار آنها عبور کند.

در نوروز همه کوشش می‌کنند روحیه خوبی داشته باشند، هنگام ملاقات همدیگر را در آغوش می‌گرفتند، حرف‌های خوب به همدیگر می‌گفتند و مردم تلاش می‌کردند لباس‌های تمیز و تا جای ممکن نو به تن کنند.

در نیمه روز، تمام مردم برای شرکت در جشن دور هم جمع می‌شوند.

در ساعت مخصوص گاو نر را ذبح می‌کنند و از گوشت آن غذایی با نام «ناروز کیژی» یا «چان کیژی» (یکی از غذاهای قدیمی قرقیزها که از گوشت، چربی، برنج، نخود، جو، گندم، ذرت، تالکان، آرد، ارزن، سارگا، سیب زمینی و ترشیجات عبارت است) آماده می‌کنند.

بعد از خوردن غذا بازی‌های مختلفی با نام «آیکیش – اوکیش» (دیدار با یکدیگر) و «آوداریسپیک» که در آن جوانان سوار بر اسب، کوشش می‌کنند، یکدیگر را از روی آن به زمین بکشند.

در این روز، مسابقات مختلف ورزشی نیز برگزار می‌شود که در آن هم دختران و هم پسران می‌توانند شرکت کنند.

روز نوروز با مشاعره در غروب آفتاب به پایان می‌رسد.

همچنین پس از استقلال در قرقیزستان از صبح نوروز ،21 مارس، در میدان مرکزی موسوم به «الاتاو» شهر «بیشکک» پایتخت این کشور و در تمام استان‌ها و شهرهای دیگر جشن می‌گیرند.

در این جشن، مقامات عالی رتبه این کشور نیز شرکت می‌کنند. در میدان مرکزی بیشکک تئاتر، در پارک‌ها جشن و بازی‌های مختلفی برای کودکان برگزار می‌شود.

علاوه بر این در قرقیزستان نمایندگان اقوام مختلف با آوازخوانی این جشن را باز هم گرمتر می‌کنند.

 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:







انسان شناسی ، مردم شناسی و فرهنگ شناسی ایران بزرگ . Anthropology,Ethnology,and Culture of Greater Iran
identification des sources de l'ethnologie d,Iran , et des Bibliographies
درباره وبلاگ

Anthropology,Ethnology,and Culture of Greater Iran . Alireza Ayatollahi با وجود تحصیلات کارشناسی ، کارشناسی ارشد و دکتری مردم شناسی ( در گرایشهای معماری و شهرسازی - فنٌی و اقتصادی ، و فرهنگی ) در دانشگاه پرووانس فرانسه و نهایتا" دعوت به عضویت در هیئت علمی آموزشی دانشگاه شهید بهشتی در سال 1363 و تدریس مردم شناسی فرهنگی در سال 1365 در آن دانشگاه ، اذعان می کنم که در بدو امر مردم شناسی برای من علم نبود ؛ ابدا" علم نبود ؛ بیشتر یک تفنٌن بود : از سال 1335 به جمع آوری فولکلور یا فرهنگ مردم و تاحدودی مردمنگاری آگاهانه و غیر آگاهانه پرداختم . از سال 1345 وسیله ی خود نمائی و کسب شهرت بیشترم می شد و از 1351 اندک در آمدی از این راه . بعدها که در فرانسه به تحصیلات آمایش سرزمین و اقتصاد توسعه پرداختم متوجه شدم که بدون جامعه شناسی در کشورهای پیشرفته و مردم شناسی در کشورهائی نظیر ایران ، مدیریت و برنامه های فنٌی - اقتصادی آنچنان که باید و شاید به اهداف عالی خود نمی رسند . مردم شناسی یک مطالعه است ؛ یک علم به مفهوم حقیقیِ آن نیست ؛ و نتایجی که از مطالعه ی یک مردم شناس به دست می آیند نسبتا" صحیح اند و نسبتا" غلط : نه فقط مردم شناسی ، بلکه تمام علوم انسانی و اجتماعی « نسبی » هستند ؛ و چون ریاضیٌات به پاسخ هائی مطلق نمی رسند . علوم انسانی به همین دلیل روشی جامع و مانع و مسلٌم و مقبول همگان برای مطالعات خود ندارند .هرکسی با سلیقه و دیدگاه خود وارد آنها می شود و روشی پیشنهاد می کندکه باز این روشهای کار هم برخی بیشتر و برخی کمتر مورد قبول و استفاده سایر مطالعه گران قرار می گیرند . ناتوان تر از همه کسانی هستند که به ترجمه روش های مردم شناسی در سایر کشورها می پردازند که غالبا" در شناخت مردم ایران آنطور که باید و شاید کار آئی ندارند . روش و حوزه عمل این مطالعات سبب می شود که برخی « انسان » و به ویژه شیوه رفتار وی را ملاک عمل قرار دهند و به انسانشناسی anthropology معتقد باشند که انگلیسی زبانان دنیای غرب بیشتر در این طیف قرار می گیرند . برخی دیگر معتقدند که چوم اصل شناخت اجتماعی بر « روابط اجتماعی » است بنابر این اصل بر یک اجتماع ( مردم ) و شناخت آن به عنوان یک کل ، یعنی مردم شناسی ethnologie است که فرانسویان و اکثر تحصیلکردگان صادق فرانسه از این طیف اند . فرهنگ می تواند شامل قواعد رسمی و قوانین و مقررات ( که از جمله در جامعه شناسی مورد مطالعه قرار می گیرند )باشد ؛ امٌا چون حاصل رفتار ی عادٌی شده، رسم شده ، سنٌت شده ، و...در میان یک مردم است ، به خصوص در کشورهائی نظیر ایران ، مقتضی روش های شناخت مردم شناسانه است هرچند که اصطلاح فرهنگ شناسی culturologie نیز در دهه های اخیر باب شده باشد . از تدریس در این حوزه ، به خصوص در ایران ، بیزارم ؛ امٌا عاشق و حتی معتاد مطالعات مردم شناسی هستم ؛ و گرچه خود به خود هم به آن می پردازم ؛ امٌا بیشتر دوست دارم که در باره آن با دیگران هم شریک شوم . شما چطور ؟ .
آخرین مطالب
پیوندهای روزانه
پيوندها